วิลเลียม เชคสเปียร์เสียชีวิตเมื่อวันที่ 23 เมษายน พ.ศ. 2159 เมื่อ 400 ปีก่อน ในเมืองวอร์ริกเชียร์เล็กๆ ที่เขาเกิด เขาอายุ 52 ปี: ยังเด็ก (หรืออย่างน้อยก็เด็ก) ตามการคำนวณสมัยใหม่ แม้ว่าคนรุ่นราวคราวเดียวกันจะเสียชีวิตแล้วดูเหมือนว่าเขาจะไม่จากโลกนี้ไปก่อนเวลาอันควร ประชากรส่วนใหญ่ที่รอดชีวิตจากวัยเด็กในอังกฤษในเวลานี้มีแนวโน้มที่จะเสียชีวิตก่อนอายุ 60 ปี และวัยชราเป็นสภาวะหนึ่งที่คนในปัจจุบันอาจคิดว่าเป็นวัยหนุ่มสาวอย่างน่าประหลาดใจ
เพื่อนนักเขียนหลายคนของเชกสเปียร์เสียชีวิต หรือกำลังจะเสียชีวิต
ในเร็วๆ นี้ ด้วยวัยที่น้อยกว่าเขา: คริสโตเฟอร์ มาร์โลว์ในการทะเลาะวิวาทอย่างรุนแรง เมื่ออายุ 29 ปี; ฟรานซิส โบมอนต์เมื่ออายุได้ 31 ปี (เช่นในปี 1616: เพียง 48 วันก่อนที่เชกสเปียร์จะเสียชีวิต); โรเบิร์ต กรีนผู้สำนึกผิดและยากจน เป็นไข้ อยู่ในห้องใต้หลังคาของบ้านช่างทำรองเท้า วัย 34 ปี; โทมัส คิดหลังจาก “ช่วงเวลาอันขมขื่นและความหลงใหลในองคมนตรีที่แตกหัก” เมื่ออายุ 35 ปี จอร์จ เฮอร์เบิร์ตจากการบริโภค อายุ 39 ปี; จอห์น เฟลตเชอร์จากโรคระบาด อายุ 46 ปี; Edmund Spenser , “เพราะขาดขนมปัง” (จึงมีข่าวลือ) เมื่ออายุ 47 ปี; และโทมัส มิดเดิลตันที่อายุ 47 ปีเช่นกัน โดยไม่ทราบสาเหตุ
สาเหตุหรือสาเหตุของการเสียชีวิตของเชคสเปียร์นั้นไม่เป็นที่รู้จักเช่นเดียวกัน แม้ว่าในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา สิ่งเหล่านี้กลายเป็นหัวข้อของการคาดเดาอย่างต่อเนื่อง ซิฟิลิสหดตัวจากการไปซ่องโสเภณีที่ Turnbull Street พิษจากสารปรอทหรือสารหนูหลังการรักษา โรคพิษสุราเรื้อรัง โรคอ้วน ภาวะหัวใจล้มเหลว โรคหลอดเลือดสมองกะทันหันจากข่าวที่น่าตกใจเกี่ยวกับความอัปยศของครอบครัว – ลูกเขยของเชกสเปียร์ โทมัส ควินนีย์ สามีของจูดิธ ลูกสาวคนเล็กของเขา มีส่วนรับผิดชอบต่อการตั้งครรภ์และการเสียชีวิตของหญิงสาวในท้องถิ่นชื่อมาร์กาเร็ต วีลเลอร์ ซึ่งล้วนเป็นปัจจัยที่นำไปสู่การตายของเชคสเปียร์
Francis Thackeray ผู้อำนวยการสถาบันวิวัฒนาการมนุษย์แห่งมหาวิทยาลัย Witwatersrand เชื่อว่ากัญชาเป็นสาเหตุสุดท้ายของการตายของเชคสเปียร์ และหวังว่าจะเป็นการต่อต้านคำสั่งห้ามที่โด่งดังในสุสานของเชคสเปียร์ (“ขอสาปแช่งเขาที่ย้ายกระดูกของฉัน ” ฯลฯ ) เพื่อตรวจฟันของกวีเพื่อยืนยันทฤษฎีนี้ (“ฟันไม่ใช่กระดูก” ดร. แท็คเกอเรย์ยืนยันค่อนข้างขัดแย้ง) อนิจจายังไม่มีหลักฐานที่น่าเชื่อถือเพื่อสนับสนุนทฤษฎีเหล่านี้ อย่างไรก็ตาม ที่น่าสนใจมากกว่าพยาธิสภาพที่แท้จริงของการเสียชีวิตของเชกสเปียร์ อาจเป็นอีกชุดของปัญหาที่หลบเลี่ยงสายตาของผู้เขียนชีวประวัติไปมาก แม้ว่าบางครั้งจะดูเหมือนในความหมายที่กว้างกว่าและกว้างกว่าก็ตาม ที่จะดึงดูดความสนใจของกวีเองในบางครั้ง . พวกเขาเปิดคำถามเกี่ยวกับชื่อเสียง: มันถูกสร้างขึ้นอย่างไร
มักจะประสบความสำเร็จโดยอ้อมและช้าเพียงใด ความล่าช้า
เบี่ยงเบน หรือสูญหายไปจากการมองเห็นได้ง่ายเพียงใด วันที่ 25 เมษายน ค.ศ. 1616 สองวันหลังจากการมรณกรรมของเขา เชคสเปียร์ถูกฝังไว้ในพลับพลาของโบสถ์โฮลีทรินิตี้ที่สแตรทฟอร์ด โดยได้รับเกียรติพอประมาณจากชื่อเสียงในท้องถิ่นของเขาในฐานะพลเมืองที่น่านับถือ รู้สึกถึงความสำเร็จในอาชีพที่กว้างขึ้นของเขา
ไม่มีการจัดงานรำลึกในเมืองหลวงของประเทศ ที่ซึ่งเขาเคยประกอบอาชีพ หรือดูเหมือนที่อื่นในประเทศ กลุ่มผู้เล่นที่เขาเป็นผู้นำมานานไม่ได้หยุดชั่วคราว (เท่าที่เราทราบ) เพื่อรับทราบการจากไปของเขา หรือ King James ผู้อุปถัมภ์และผู้พิทักษ์ของเขาซึ่งเขารับใช้อย่างภักดี
มีนักเขียนเพียงคนเดียวซึ่งเป็นกวีรองจากอ็อกซ์ฟอร์ดเชียร์ชื่อวิลเลียม บาสส์รู้สึกประทับใจที่จะนำเสนอข้อความสองสามบรรทัดในความทรงจำของเชกสเปียร์ ซึ่งเขาอาจไม่คุ้นเคยเป็นการส่วนตัวในวันที่ไม่ทราบภายหลังการเสียชีวิตของเขา หวังว่าเชกสเปียร์อาจถูกฝังที่เวสต์มินสเตอร์ แต่เล็งเห็นถึงปัญหาความแออัดที่อาราม บาสจึงเริ่มด้วยการกระตุ้นให้กวีชาวอังกฤษผู้มีชื่อเสียงคนอื่นๆ เกลือกกลิ้งในหลุมฝังศพของตน เพื่อให้มีที่ว่างสำหรับการมาถึงใหม่
โองการของ Basse เผยแพร่ในช่วงแรก ๆ แต่ไม่ได้รับการตีพิมพ์จนถึงปี 1633 ไม่มีบทกวีอื่น ๆ เกี่ยวกับความทรงจำของเชคสเปียร์ที่ทราบว่าถูกเขียนขึ้นก่อนการปรากฎตัวของ First Folio ในปี 1623 ดูเหมือนว่าจะไม่มีความพยายามใด ๆ ในช่วงหลายเดือนและหลายปีหลังจากกวี ความตายเพื่อรวบรวมปริมาตรแควให้เกียรติชายและผลงานของเขา ไม่มีผู้ร่วมสมัยคนใดของเชคสเปียร์คนใดที่สังเกตเห็นข้อเท็จจริงในทันทีที่เขาเสียชีวิตในจดหมาย บันทึก หรือบันทึกที่ยังหลงเหลืออยู่ ไม่มีการส่งข่าวส่วนตัวหรือทางการทูตใด ๆ ส่งข่าวการสิ้นพระชนม์ของเขาออกไปนอกสหราชอาณาจักรไปยังโลกกว้าง
เหตุใดการเสียชีวิตของเชกสเปียร์จึงก่อให้เกิดความโศกเศร้าแก่สาธารณชนเพียงเล็กน้อย ความตื่นเต้นต่อสาธารณชนเพียงเล็กน้อย ทั้งในและนอกประเทศที่เขาเกิด เหตุใดท่านจึงไม่ผ่านโอกาสสำหรับการไว้ทุกข์อย่างแพร่หลายและเฉลิมฉลองความสำเร็จอันยิ่งใหญ่ของเขาอย่างกว้างขวาง ความเงียบที่น่าสงสัยนี้บอกอะไรเราเกี่ยวกับชื่อเสียงของเชคสเปียร์ในปี 1616; เกี่ยวกับสถานะของอาชีพของเขาและสถานะของจดหมายโดยทั่วไปในอังกฤษในเวลานี้?
ความตายที่เงียบสงบมาก
การตายของเชกสเปียร์เกิดขึ้นในวันเซนต์จอร์จ วันนั้นมีชื่อเสียงจากพิธีสวดมนต์ ขบวนแห่ และงานเลี้ยงประจำปีที่วินด์เซอร์โดยสมาชิกของ Order of the Garter ซึ่งเป็นสถาบันอัศวินชั้นนำของอังกฤษ ก่อตั้งในปี 1348 โดยพระเจ้าเอ็ดเวิร์ดที่ 3 วันเซนต์จอร์จแห่งคัปปาโดเกียที่ควรจะเป็นวันครบรอบการสิ้นพระชนม์ในปี ค.ศ. 303 วันเซนต์จอร์จได้รับการเฉลิมฉลองในหลายประเทศทั้งในและนอกทวีปยุโรปดังที่เป็นอยู่ในปัจจุบัน แต่มาค่อนข้างแปลกประหลาดในช่วงปลายยุคกลางโดยเป็นวันแห่ง สำคัญระดับชาติในอังกฤษ
